Czego możemy oczekiwać od wizerunku osoby piastującej stanowisko
rzecznika prasowego? Otwartości oraz znajomości podstaw budowania swojego wizerunku
i zasad dress code’u. Co widzimy na
załączonym zdjęciu? Totalną ignorancję wszystkiego z powyższych.

Nie powinniśmy pozostawać obojętni wobec tego, jak jesteśmy
postrzegani przez innych. Bardzo
chciałabym wierzyć, że to co mamy do powiedzenia jest najistotniejsze w naszej
komunikacji z otoczeniem, jednak niestety nie jest to jedyny czynnik stanowiący
o nas samych. Każdy z nas jest oceniany – świadomie lub nie – przez pryzmat
swoich słów, tego, jak są one wypowiadane, jaka towarzyszy temu mowa ciała oraz
– czy chcemy tego czy nie – jak wyglądamy. Ubiór jest jednym z czynników, które
w największym stopniu kreują efekt pierwszego wrażenia rzucający cień lub
światło na nasz przekaz werbalny. Warto mieć to na uwadze. Szczególnie cenna
rada w pracy rzecznika prasowego.

Mój odbiór Pani Katarzyny jest bardzo negatywny. Przede wszystkim
dlatego, że swoim wizerunkiem  skupia
zbyt dużą uwagę na sobie – na tym, jak niefortunnie dobrała poszczególne
elementy stylizacji.

Przykłady? Proszę bardzo… Marynarka jest za szeroka, o fasonie, który nie podkreśla kobiecości. Ogromne i
ciężkie łańcuchy na smukłej i delikatnej szyi wyglądają kuriozalnie. Górne partie sylwetki optycznie wyglądają nieproporcjonalnie “ciężko” w stosunku do dołu. Spódnica… Nie
na dziś, nie do tych nóg, nie po prostu. Rajstopy bardzo jasne, za jasne – do
butów z odkrytym palcem (przypomnę tylko, że takowe nie są akceptowalne według
zasad kodu ubioru) niedopuszczalne. Rozpuszczone włosy z przepaską w postaci słonecznych
okularów to jeszcze jedno nieporozumienie.

Przepraszam za moją kąśliwość dzisiaj, jednak od rzecznika prasowego
wymagam więcej niż zwykle. Tym bardziej, kiedy jest nią kobieta.

Moja ocena: 1 (bez dodatkowych komentarzy)