 |
| Bogdan Fiszer |
Garnitur – sam w sobie – jest świetny. Dobry kolor oraz fason. Patki przy kieszonkach świadczą o jego delikatnie sportowym charakterze.
Doceniam wiedzę naszego bohatera dotyczącą prawidłowego zapinania guzików marynarki. Dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą lub zapomnieli – marynarkę na dwa guziki zapinamy tylko na ten górny, dolny pozostawiając rozpiętym.
Pan Bogdan nie zadbał jednak o szczegóły, które mają kolosalne znaczenie dla budowania proporcji sylwetki i wyglądu ogólnego. Mowa tu o odpowiednich długościach – zarówno rękawów, jak i nogawek. I jedne, i drugie są przydługie. Marszczenia na ramionach i materiałowa harmonijka u dołu spodni są niepotrzebne, wręcz przeszkadzające i szkodzące sylwetce.
Koszula i krawat są w zupełnie innym klimacie. Tak, wiem, to zwykła klasyczna męska koszula, ale – w intensywnym kolorze, co modne było przed laty. Może gdyby jeszcze kolor ten nawiązywałby do typu kolorystycznego, jakim jest Pan Bogdan, wtedy nie uderzało to aż tak bardzo. Jestem pewna, że nasz bohater wygląda znacznie lepiej w jaśniejszych i bardziej kontrastowych kolorach. Biel w odcieniu śmietany czy delikatny błękit byłby idealne.
Krawat jest w nawiązaniu kolorystycznym do koszuli. W związku z tym, że koszula nie należała do najlepszych wyborów, podobnie jest i z krawatem, który ma się nijak do głębokiego granatu garnituru.
W wizerunku chodzi o uzyskanie harmonii – w pierwszej kolejności tej kolorystycznej. Bez niej, rzeczy – nawet najlepszej jakości, najodpowiedniej dobrane fasonem do kształtów sylwetki – będą wyglądały nijako, a my razem z nimi.
Moja ocena: 3-