Czego możemy oczekiwać od wizerunku osoby piastującej stanowisko rzecznika prasowego? Otwartości oraz znajomości podstaw budowania swojego wizerunku i zasad dress code’u. Co widzimy na załączonym zdjęciu? Totalną ignorancję wszystkiego z powyższych.

Nie powinniśmy pozostawać obojętni wobec tego, jak jesteśmy postrzegani przez innych. Bardzo chciałabym wierzyć, że to co mamy do powiedzenia jest najistotniejsze w naszej komunikacji z otoczeniem, jednak niestety nie jest to jedyny czynnik stanowiący o nas samych. Każdy z nas jest oceniany – świadomie lub nie – przez pryzmat swoich słów, tego, jak są one wypowiadane, jaka towarzyszy temu mowa ciała oraz – czy chcemy tego czy nie – jak wyglądamy. Ubiór jest jednym z czynników, które w największym stopniu kreują efekt pierwszego wrażenia rzucający cień lub światło na nasz przekaz werbalny. Warto mieć to na uwadze. Szczególnie cenna rada w pracy rzecznika prasowego.

Mój odbiór Pani Katarzyny jest bardzo negatywny. Przede wszystkim dlatego, że swoim wizerunkiem  skupia zbyt dużą uwagę na sobie – na tym, jak niefortunnie dobrała poszczególne elementy stylizacji.

Przykłady? Proszę bardzo… Marynarka jest za szeroka, o fasonie, który nie podkreśla kobiecości. Ogromne i ciężkie łańcuchy na smukłej i delikatnej szyi wyglądają kuriozalnie. Górne partie sylwetki optycznie wyglądają nieproporcjonalnie „ciężko” w stosunku do dołu. Spódnica… Nie na dziś, nie do tych nóg, nie po prostu. Rajstopy bardzo jasne, za jasne – do butów z odkrytym palcem (przypomnę tylko, że takowe nie są akceptowalne według zasad kodu ubioru) niedopuszczalne. Rozpuszczone włosy z przepaską w postaci słonecznych okularów to jeszcze jedno nieporozumienie.

 

Przepraszam za moją kąśliwość dzisiaj, jednak od rzecznika prasowego wymagam więcej niż zwykle. Tym bardziej, kiedy jest nią kobieta.

Moja ocena: 1 (bez dodatkowych komentarzy)

Publikacja: Dziennik Zachodni dn. 30.06.2012