Monika Manger

W zasadzie jest poprawnie, mam jednak uczucie, że czegoś wizerunkowi Pani Moniki
brakuje.

 Beż nie jest moim ulubionym kolorem, jednak tutaj – w zestawieniu z czernią  – wypada on nie najgorzej. Osoba nosząca rzeczy w cielistych kolorach wydaje się być bardziej otwarta, przyjazna, nie buduje barier w relacjach z innymi. Jednak biorąc pod uwagę okazję, przy jakiej Pani Dyrektor zdecydowała się na beżowy żakiet myślę, że mogła wybrać lepiej. On bardziej nadaje się na te chwile, kiedy chcemy być niewidoczne, bo każdemu się one zdarzają… Jednak w dniu otwarcia centrum handlowego osoba go reprezentująca powinna mieć w sobie więcej siły i charakteru, może nawet przebojowości.

 

Nie mam też powodu, by krytykować fasony Pani Moniki. Żakiet – z bufkami, taliowany, z ciemniejszymi guzikami oraz lamówką „rysującą” talię jest bardzo kobiecy i podkreśla atuty sylwetki. Podobnie ołówkowa spódnica, która ma odpowiednią długość.

 

Czarne rajstopy i skórzane szpilki, wyraźny, ale nieprzerysowany zegarek, delikatny łańcuszek… jest naprawdę dobrze, dlaczego zatem wciąż szukam „dziury w całym”. Odkąd otrzymałam zdjęcie Pani Moniki do oceny, próbuję w myślach ująć w słowa moje odczucia. Już wiem! Początkiem stylu jest materiał i jego jakość. I niech to będzie moje podsumowanie ogólnego wizerunku Pani Moniki.

 

Dodam tylko, że z taką urodą i walorami sylwetki, Pani Monika powinna emanować wewnętrzną siłą. Niestety, nie dostrzegam tego światła pod osłoną okularów i beżu.

 

Moja ocena:  4 (Za poprawność. Obniżona za ukrywanie pięknej kobiety.)