Zachwyca  mnie deseń marynarki, którą Pan Tadeusz ma na
sobie. Delikatny motyw kratki zupełnie nie rzuca się w oczy, a jednak jest
obecny – i przez to intryguje. Kolor beżowo-brązowy, z nutką szarości i chyba
niebieskości – bo niedokładnie widać to na zdjęciu – oddaje typ urody Pana
Tadeusza. Niestety, na tym kończą się zalety owej marynarki. Zarzucam jej to,
że jest za duża i w związku z tym „nie leży” – widać to po „opadających”
ramionach. Poza tym, rękawy znowu są za długie. Znowu, bo ilekroć oceniam w
naszej rubryce panów w eleganckim wydaniu, zdecydowana większość z nich nie dba
o ten szczegół.

Pozwolę
sobie zwrócić Państwa uwagę na kieszonkę koszuli, która sugeruje jej sportowy
charakter. Raczej nie powinno być jej widać spod marynarki, o czym polecam pamiętać
panom chcącym dbać o swój „look”. Mam nadzieję, że koszula nie miała krótkich
rękawów… bo to totalne faux pas. Do eleganckiej marynarki, drodzy panowie,
nosimy tylko koszulę z długim rękawem, której makiet powinien być wyraźnie
widoczny.

Panie
Tadeuszu, konieczna jest wizyta u krawca, który poprawi długość spodni. Przy
okazji, proszę też zabrać ze sobą wyżej wspomnianą marynarkę. Ona też wymaga
kilku poprawek.

Krawat, co
prawda, kolorystycznie komponuje się z całością, ale brak mu tego polotu, który
ma w sobie marynarka. Postawiłabym na coś bardziej odważnego, choćby w
niewielkim stopniu – bo to bardzo odświeżyłoby i odmłodziło wizerunek. 

Tym razem
oceniam Pana Tadeusza średnio dobrze. Najlepsze w prezentowanej stylizacji są
kolory, jednak pozostałe jej aspekty nadają się do korekty.

Moja ocena:
3

Tatiana Szczęch