Profesor postawił na kolory stonowane. I bardzo dobrze. Przy jasnym
kolorze cery i włosów to najlepsze rozwiązanie. Ważne jest, żeby strój
był tylko tłem dla naszej twarzy i tego, co mamy do powiedzenia. Czerwony
sweter pod marynarką stanowi jedynie akcent kolorystyczny, który ożywia
stylizację – nawet jeśli został on przysłonięty szalem. Zatem
zdecydowany plus za kolory. 

Niestety, nie mogę już tyle dobrego powiedzieć na temat dopasowania
rzeczy do sylwetki. 

Marynarka jest za duża – za szeroka w ramionach i ma za długie rękawy.
Optycznie dodaje to objętości. 

Spodnie dobrze leżą, ale mamy tu problem z długością nogawek. Temat
pozornie prosty i jasny, a jednak wciąż przysparza panom wielu
problemów. Z czego to wynika? Nie ma jednej zasady, która w sposób
jednoznaczny definiowałaby właściwą długość. Ważny jest efekt wizualny.
To kwestia estetyki. Najbardziej popularne jest twierdzenie, że nogawki
powinny sięgać obcasów, jednak sprawdzi się ono tylko w stosunku do
niektórych modeli spodni, na przykład tych klasycznych o szerszych
nogawkach. Bardzo ważna jest szerokość nogawek – im one węższe, tym
powinny być krótsze. Generalnie trzeba zawsze założyć, że spodnie mają
za zadanie wyszczuplać i prostować sylwetkę, a wszelkiego rodzaju fałdy
i harmonijki na nogawkach po prostu skracają ją optycznie. 

Mam też zastrzeżenia do stylu Pana Jerzego. Szal świadczy o tym, że
miało być artystycznie i z dozą nonszalancji, ale to wiązanie wyszło
zbyt niezgrabnie. Całość mało harmonijna. 

Moja ocena: 3 (Podniesiona za odpowiedni dobór kolorów.)