Jacek Łumiński

Pochwalam za podjęcie próby stworzenia stylizacji o charakterze sportowej elegancji. Za próbę, podkreślam. Niestety, jej efekty nie są zadowalające – łagodnie to ujmując. Już tłumaczę, skąd tak surowa ocena.

Będąc tancerzem pan Jacek musi, absolutnie MUSI, mieć nienaganną sylwetkę, co nawet widać. Stwarza to ogromne pole do popisu, jeśli mówimy o ubiorze. W zasadzie można działać bez żadnych ograniczeń. Dodatkowo, nasz bohater jest artystą, więc wolno mu jeszcze więcej. Pozazdrościć. Okazuje się jednak, że mamy do czynienia z niewykorzystanym potencjałem. Pomimo predyspozycji do tego, by prezentować się doskonale, patrząc na Pana Jacka stwierdzam, że tak nie jest. Nie jest nawet średnio dobrze.

 

Zwykle narzekam na zbyt duże i za długie rzeczy, tym razem mamy sytuację odwrotną. Rękawy marynarki są zdecydowanie za krótkie. Owszem, dobrze, że widać mankiet koszuli, ale nie musi on być eksponowany w całej okazałości. Wystarczą zaledwie 1-2 centymetry. Podobnie jest ze spodniami, które również są przykrótkie.

 

Fatalnie dobrana koszula. Zarówno ona sama, jak i Pan Jacek sprawiają wrażenie „zmęczonych”. Niedobry kolor, słaby wzór. I to głębokie rozpięcie!

 

Marynarka wygląda na garniturową. Jest to jeden z podstawowych grzechów popełnianych przez panów w celu zbudowania zestawu sportowego z eleganckim zacięciem. Sportowe marynarki są bardzo charakterystyczne. Ich formalność jest obniżana poprzez „cięższe” tkaniny, wzór, łaty na łokciach, czy nakładane kieszenie. Wersja noszona przez Pana Jacka nie spełnia tych kryteriów.

 

Ogromny plus za buty. Kształt, fason i styl. Szkoda, że to jedyny tak dobry akcent stylizacji.

 

Od artysty oczekuję pewnego luzu i nonszalancji, musi jednak za tym stać
jakość. Dobre buty to za mało.